[ Pobierz całość w formacie PDF ]

216
25 lipca 1381.
217
Ok. 8 września 1381.
218
11 września.
żej, wymusił jako okup od Francuzów219. Po spłaceniu zaś w
umówionym terminie całej należności panu Bartoszowi, zamek
Odolanów i wszystkie jego posiadłości dziedziczne zostaną
przyłączone do stołu królewskiego. Atoli według zdania niektórych
mądrych ludzi, jest nie do uwierzenia, aby ugoda owa doszła do
skutku - przeciwnie, mówiono, że się ona bardzo królowi panu nie
podobała, a podług twierdzenia niektórych, król jej utrzymać w mocy
nie myśli, jako poniżającej jego godność220.
50 O zajęciu zamku Uniejowa. Tegoż roku, w oktawę św.
Marcina221, niejaki Pietrasz, starosta łęczycki, zaprosił do majętności
królewskiej, zwanej Dąbie, dla załatwienia różnych spraw, pre-pozyta
kurzelowskiego i zarazem prokuratora i rządcę zamku uniejowskiego,
Pełkę, o którym już mówiliśmy222. Do nich przypadkiem przybył
Mikołaj, kasztelan łęczycki223, którego tenże Pietrasz również zaprosił
do siebie. Podczas uczty doszło pomiędzy kasztelanem a prepozytem
Pełką do wymiany kilku słów obelżywych z powodu jakiegoś
polowania, które Pełka urządzał, i w chwili, gdy domownicy
prepozyta, uspokoiwszy to zajście, wyszli do koni, wspomniany
kasztelan zadał prepozytowi nożem ciężką ranę, z której ten, padłszy
zaraz na ziemię, ducha wyzionął. Kasztelan, odrzuciwszy nóż,
pośpieszył do swojej gospody, lecz słudzy i bliscy prepozyta, na wieść
o jego śmierci, pobiegli za nim i zabili go, zadawszy mu wiele
ciężkich razów. Po śmierci ich obu, Bernard z Garbowa,
Sandomierzanin, rodzony brat wspomnianego prepozyta, opanował,
wbrew obietnicy, zamek Uniejów, w którym go brat zostawił i
rozbiwszy skarbiec arcybiskupi, zabrał około sześciuset grzywien we
florenach i groszach, oraz całą trzodę i stada. Wieprze i świnie kazał
pozabijać i poznosić do zamku. Trzymał on ten zamek prawie dwa
tygodnie,
219
O tych Galiach nie było poprzednio w Kronice żadnej wzmianki. Długosz uzupełnia ją
wiadomością, że ów Bartosz, syn Pielgrzyma z Chotla, trudniący się łupiestwem ze swego
zamku Odolanowa, pochwycił przejeżdżających kupców francuskich i zmusił ich do
ogromnego okupu. Szkody, które im uczynił, miały być potrącone z opłaty za Odolanów i
inne Bartosza dziedzictwa (przypis J. %7łerbiłły).
220
Zob. rozdz. 61.
221
18 listopada 1381.
222
Zob. rozdz. 49.
223
Mikołaj z Grabowa, kasztelan łęczycki (1368-1381).
dopóki panowie starostowie Domarat wielkopolski i Pietrasz
kujawski, oraz kasztelanowie Dzierżko gniez
nieński i Grzymała
kostrzyński224 nie zawarli z nim i z jego ludz
mi ugody, czyniąc im
pewne obietnice na piśmie, oraz darowując w imieniu arcybiskupa
gniez
nieńskiego i kościoła to, co zabrali z zamku i spoza zamku, i
zapewniając, że nic więcej od niego, Bernarda, żądać nie będą.
51 O śmierci Dobiesława Sówki, biskupa płockiego. Tegoż roku,
dnia l grudnia w niedziele, wielebny ojciec Dobiesław, zwany Sówka,
biskup płocki, dzielny obrońca dóbr i swobód kościelnych, dziwnie
staranny w odnawianiu i urządzaniu zrujnowanych i spustoszonych
dóbr stołowych biskupich, w wyżej wymienionym miesiącu i
godzinie, jadąc z Pułtuska, we wsi zwanej N. koło Gorzna, należącej
do pewnego szlachcica, szczęśliwie w Bogu spoczął. Po jego śmierci,
nim jeszcze ciało należytym sposobem było oddane ziemi, kapituła
płocka, nie wezwawszy nikogo ze starszych spośród swego grona,
pośpiesznie, na zlecenie książąt mazowieckich, obrała na biskupa
Z
cibora, archidiakona płockiego225, który to wybór czcigodny ojciec
świętego kościoła gniez
nieńskiego, arcybiskup Jan, we środę, dnia 18
grudnia, w %7łninie zatwierdził, Siemowit zaś, książę mazowiecki,
wysłał swojego posła do kurii rzymskiej, z prośbą o sakrę dla elekta.
Dla tego posła jak sam elekt twierdził - dostał on od %7łydów
krakowskich 600 kop groszy, które miały być przez niego i przez
kościół płocki razem z lichwą spłacone. Ten zaś elekt zdjął dosyć
nierozważnie interdykt, rzucony z zachowaniem wszystkich obrzędów [ Pobierz całość w formacie PDF ]