[ Pobierz całość w formacie PDF ]

według woli Bożej, to sam Chrystus, nie mógłby tego uczynić. Lecz
jeżeli prosimy o coś według Jego woli... wiemy, że mamy prośby,
których pragnienie przyszło od Niego. Najsłodszą rzeczą, jeżeli jakaś
część może być słodsza od innej, jest odpocznienie w pełnym
utożsamieniu się z tym, co Chrystus przynosi. Już więcej o nic się
nie niepokoję kiedy to stwierdzam, gdyż On, wiem to, jest w stanie
przeprowadzić swoją wolę, a Jego wola jest moją. Nie ma znaczenia
gdzie On mnie umieści lub w jaki sposób. Rozważanie to należy
raczej do Niego niż do mnie, gdyż i w najłatwiejszym położeniu
musi zesłać mi Swoją łaskę i w najtrudniejszym Jego łaska jest
wystarczająca. Dla mojego sługi ma niewielkie znaczenie, czy poślę
go, aby kupił rzeczy warte niewiele pieniędzy czy najdroższe
artykuły. W każdym wypadku oczekuje ode mnie pieniędzy i
przynosi mi swoje zakupy. I tak jeżeli Bóg umieściłby mnie w
miejscu poważnych kłopotów, to czyż nie otrzymam od Niego
więcej prowadzenia. W pozycji wielkiej trudności, więcej łaski, w
sytuacji wielkiej presji i doświadczenia, więcej siły? Nie ma obawy,
że te z
ródła, okażą się niedostateczne w kryzysowej sytuacji! A Jego
z
ródła są moje, gdyż On jest mój i ze mną, i mieszka we mnie.
I odkąd Chrystus w taki sposób zamieszkał w moim sercu
przez wiarę, jakiż jestem szczęśliwy! Chciałbym opowiedzieć ci o
tym zamiast napisać. Nie jestem lepszy niż wcześniej byłem. W
pewnym sensie nie pragnę być, ani nie wysilam się, aby być. Lecz
jestem martwy i pogrzebany z Chrystusem, a także z martwych
wzbudzony z Nim! I teraz Chrystus żyje we mnie i  życie, którym
teraz żyję w ciele jest życiem przez wiarę Syna Bożego, który
umiłował mnie i wydał samego siebie za mnie...
Muszę już kończyć. Nie powiedziałem połowy tego, co
chciałbym, ani nie miałem tyle czasu, co chciałbym. Niech Bóg da ci
pochwycić te błogosławione prawdy. Nie mówmy ciągle:  któż
wstąpi do nieba (to znaczy, aby sprowadzić Chrystusa w dół z góry)
Inaczej mówiąc nie uważajmy, że jest On daleko, kiedy Bóg uczynił
nas jedno z Nim, członkami Jego własnego ciała. Ani nie
powinniśmy uważać to doświadczenie, te prawdy, jako przeznaczone
110
dla niewielu. W każdym dziecku Bożym jest prawo pierworództwa i
nikt nie może obejść się bez niego, nie zniesławiając naszego Pana.
Jedyną mocą dla wyswobodzenia z grzechu lub dla prawdziwej
służby jest Chrystus . I to wszystko było tak proste i praktyczne! 
kiedy zajęta matka odkryła, że ona także weszła w to odpocznienie
wiary.
 Ale czy zawsze jesteś świadomy przebywania w Chrystusie?
- Pan Taylor był pytany wiele lat póz
niej.  Kiedy spałem, ostatniej
nocy  odpowiedział  przestałem przebywać w twoim domu,
ponieważ byłem nieświadomy tego faktu? My nigdy nie powinniśmy
być świadomi co to znaczy nie przebywać w Chrystusie.
Ja zmieniam się, On nie zmienia się
Chrystus nigdy nie może umrzeć
Jego prawda, nie moja, odpocznienia miejscem
Jego miłość nie moja węzłem,
Rozdział 15
Nigdy więcej spragniony
Cóż zatem? Już o nic nie dbam, nie pytam się
Wiem, będą łzy, obawy, smutek
A wtedy miłujący Zbawiciel zbliży się
Mówiąc  dam odpowiedz
na jutro .
Wybrane
Było to doświadczenie, które przetrzymało próbę
nadchodzących miesięcy i lat. Nigdy więcej nie powróciły dni
niezadowolenia, nigdy więcej potrzebująca dusza, nie została
oddzielona od pełni Chrystusa. Próby nadeszły, głębsze i bardziej
dotkliwe od tych wcześniejszych, lecz z niczym niezakłóconej
obecności samego Pan wypływała pełnia radości. Gdyż Hudson
111
Taylor odnalazł tajemnicę odpocznienia duszy. W tym
doświadczeniu, nie tylko pełniejsze zrozumienie samego Pana i
wszystkiego, czym On jest dla nas, dotarło do niego, ale i pełniejsze
poddanie się  prawdziwe samozaparcie dla Niego.
 Już dłużej o nic się nie kłopoczę (jak już zauważyliśmy,
pisał)... gdyż On, wiem to, jest w stanie przeprowadzić swoją wolę, a
Jego wola jest moją. Nie ma znaczenia, gdzie mnie umieści lub jak to
uczyni.
Poddanie Chrystusowe było czymś, co długo już znał, lecz to
była nowa uległość, radosne, niepohamowane oddanie siebie i
wszystkiego Jemu. Nie była to już sprawa oddania tego lub tamtego,
jeżeli Pan zażądałby tego. Była to lojalna, pełna miłości zgoda.
Radosne wyjście naprzeciw Jego woli, w rzeczach małych i wielkich,
jako rzecz najlepsza, jaka może spotkać tych, co należą do Boga. To
sprawiło, że doświadczenia nadchodzącego lata były sposobnością,
aby Boża łaska triumfowała, zamieniając dolinę płaczu , w miejsce
z
ródeł, skąd płyną ciągle potoki błogosławieństwa.
Jeszcze przed niebezpieczeństwem i zamieszkami, które
osiągnęły zwój punkt kulminacyjny w masakrze w Tientsin, państwo
Taylor zostali powołani, aby przejść przez głęboki osobisty smutek.
Nadszedł czas kiedy nieuchronne rozstanie się z ich dziećmi nie
mogło być odkładane. W Chinach nie było szkół, w których można
by przeprowadzić ich edukację, ani ośrodków wypoczynkowych
jakie są teraz, które dałyby schronienie przed gorącem lata. Klimat
oraz ubóstwo ich życia, odbiły się na zdrowiu dzieci. Jeden grób już
uświęcił w sercach rodziców ziemię chińską, z wdzięcznością więc
przyjęli ofertę sekretarki i oddanej przyjaciółki, panny Emilii
Blatchley, gotowej zabrać trzech chłopców i tylko jedną małą
dziewczynkę do Anglii i tam opiekować się nimi. To oznaczało
długie rozstanie, a Wschód i Zachód były o wiele bardziej oddalone
od siebie niż teraz! Ale zanim mali podróżnicy mieli być
odprowadzeni na wybrzeże, miało ich jeszcze spotkać znacznie
dłuższe rozstanie. Najmłodszy chłopiec, mający tylko pięć lat, [ Pobierz całość w formacie PDF ]