[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Mężowie, jeśli macie taką żonę, nie znajdziecie ceny, której byłaby warta. Nie możesz jej odpłacić niczym
innym, jak tylko pochwałami. Możesz pozwolić sobie być szczodrym w tej zapłacie, ponieważ im więcej
płacisz, tym więcej otrzymujesz w zamian. Więc znajdz
czas, aby ją chwalić. Powiedz jej, jaka jest słodka.
Powiedz jej, jak dobre jest przygotowane przez nią jedzenie. Powiedz jej, jak bardzo cieszysz się widząc dom
tak wysprzątany. Powiedz jej, jak pięknie wygląda. Powiedz jej, jak bardzo ją kochasz. Znajdz
czas, aby to
robić. To jest dobra inwestycja. Wiele razy odbierzesz z powrotem wszystko, co w to włożyłeś.
Jak już wcześniej powiedziałem, osobiście mogę spojrzeć w przeszłość na trzydzieści lat szczęśliwego
i udanego małżeństwa z Lydią. Jedyne, czego mogę żałować, to to, że nie mówiłem jej wystarczająco często,
że ją kocham. Kochałem ją, a ona o tym wiedziała. Nie mówiłem jej jednak tego tak często, jak powinienem.
Jeśli ten okres w swoim życiu miałbym przeżyć jeszcze raz, to mówiłbym jej o tym dziesięć razy częściej.
Zwróćmy się jeszcze raz do odpowiedzialności żony. Jak żona może osiągnąć ten typ sukcesu
związany z jej mężem? Powiedziałbym, że spoczywają na niej dwie główne odpowiedzialności, mocno ze
sobą związane. Pierwsza z nich to wspieranie swojego męża; a druga to zachęcanie go.
W 1 Liście do Koryntian 11,3 Paweł mówi nam, że mężczyzna (mąż) jest głową kobiety (żony). W
naturalnym ciele ostateczna odpowiedzialność za decyzje i kierowanie spoczywa na głowie. Jednak głowa
nie może sama siebie utrzymać w górze. Zrobienie tego zależy od reszty ciała. Bez wsparcia reszty ciała, a w
pierwszej kolejności szyi, sama głowa nie może spełnić swoich funkcji.
Ta zasada stosuje się również do relacji małżeńskiej. Jako głowa mąż ma rozstrzygającą
odpowiedzialność za decyzje i kierunek. Nie może jednak wypełnić tej funkcji sam. Zależy on od ciała, które
go podtrzymuje. W tym sensie odpowiedzialność żony może być przyrównana do funkcji szyi. Ona jest kimś
najbliższym swojemu mężowi, na czyim wsparciu musi ciągle polegać. Jeśli ona nie będzie go wspierała, nie
ma możliwości, aby mąż mógł funkcjonować tak, jak powinien. Tak samo jak nie ma żadnej innej części
ciała, która mogłaby zająć miejsce szyi w podtrzymywaniu głowy, tak samo nie ma żadnej innej osoby, która
mogłaby dać mężowi wsparcie, które potrzebuje mieć od swojej żony.
Druga główna odpowiedzialność żony to zachęcanie swojego męża. Mężczyzna powinien móc szukać
u swojej żony zachęty w każdym czasie, szczególnie kiedy on najmniej na to zasługuje. Jeśli Lydia
zachęcałaby mnie tylko wtedy, gdy na to zasługiwałem, to nie byłoby tym, czego tak naprawdę
potrzebowałem. Najbardziej potrzebowałem zachęty wtedy, gdy najmniej na to zasługiwałem.
Potrzebowałem kogoś, kto miałby we mnie wiarę wtedy, gdy nikt inny jej by nie miał. Nie potrzebowałem
kazania. Nie potrzebowałem adwokata. Potrzebowałem kogoś, kto mi ufa.
Zachęta nie jest łatwym zadaniem dla żony  szczególnie w czasach presji. Znacznie łatwiej jest czynić
wyrzuty lub krytykować. Tak naprawdę zachęcanie jest służbą, która musi być rozwijana. Wierzę, że jeśli
żona nauczy się zachęcać, wiele razy może zmienić złe małżeństwo w dobre, a męża nie odnoszącego
sukcesów w pełnego sukcesu. Jednak zawsze oznacza to zaparcie się siebie. Nie możemy zachęcać innych,
jeśli jesteśmy skupieni tylko na sobie. Jeśli zarówno ty jak i twój mąż czujecie się nieszczęśliwymi i
smutnymi , to co zrobisz? Powiesz mu jak z
le się czujesz, czy zachęcisz go? Zachęcanie go wymaga zaparcia
się siebie. Jest to jednak istota przymierza małżeńskiego. Już dłużej nie żyjesz dla siebie.
Prowadzi nas to do punktu początkowego: zobowiązania przez przymierze. Właśnie to może
przynieść łaskę i moc, które potrzebne są przez każdą ze stron małżeństwa, aby uczynić je pełnym sukcesu.
Dobra rada lub zbiór zasad nie wystarczą. Jest wiele dostępnych dzisiaj doskonałych książek, które oferują
poradę i instrukcje z chrześcijańskiego punktu widzenia na temat, jak mieć udane małżeństwo. Koniec
końców chrześcijańskie małżeństwo nie będzie dobre bez ponadnaturalnej Bożej łaski; a łaska ta jest
przyjmowana tylko wtedy, gdy mąż i żona poddają się Bogu i sobie nawzajem przez zobowiązanie w
przymierzu.
18
Rola męża
Teraz będziemy rozpatrywać rolę męża w przymierzu małżeńskim. Dobrym początkiem są słowa
Pawła z 1 Listu do Koryntian 11,7: Mężczyzna bowiem nie powinien nakrywać głowy, gdyż jest obrazem i
odbiciem chwały Bożej; lecz kobieta jest odbiciem chwały mężczyzny.
Rozpatrzymy teraz końcowe stwierdzenie tego fragmentu: kobieta [żona] jest odbiciem chwały
mężczyzny [męża]. Widzimy tu, że ta sama zasada, która odnosiła się do żony, odnosi się również do męża. [ Pobierz całość w formacie PDF ]