[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Tak, ale nie w nieskończoność.
-Jeżeli moja siostra jest w Nowym Jorku, muszę jej pomóc. Tylko jak ją znaleźć?
- Pański ojciec.
-Co?
- Pański ojciec mógłby się dowiedzieć, gdzie ją ukryto. Należy do rodziny, na pewno ma odpowiednie
dojścia.
- Może ma pani rację. - Allan sięgnął po słuchawkę. -Wciąż gawędzimy prywatnie?
- Tak; powiedzmy, że do końca pańskiej rozmowy z ojcem.
Kiedy Melvin wybierał numer, Nuala przyglądała się bacznie jego twarzy, budowie ciała, kształtom ust i
uszu, a także długiemu i pięknie wszytemu suwakowi w jego spodniach. Jeszcze nigdy nie widziała tak
fascynujących detali. Pomyślała, że musi nad sobą zapanować, bo jeśli tego nie zrobi, lada chwila rzuci się
na tego człowieka i zedrze z niego ubranie.
- Papa? Tu AL Lepiej się czujesz? - Allan mówił sycylijską gwarą z okolic Sciacci. Wolał nie ryzykować.
- Całkiem dobrze - odparł Hydraulik, który siedział właśnie w kuchni swego domu przy President Street.
Było to miejsce, w którym spędzał najwięcej czasu, gotując, wrzucając karty do kapelusza, oglądając
telewizję lub nastawiając kolejny baniak wina.
- Zdrowie najważniejsze, papo.
-Ale i godność się liczy, Al. Uwierz mi, ciężko to przeżyłem, kiedy dowiedziałem się, że jeden z naszych
ludzi, kiedy wystawiono mu kontrakt na mnie, najpierw poszedł do apteki.
- Podejrzewam, że to jakiś amator, który próbował przysłużyć się szefom.
- Wiesz, to chyba nie jest temat, na który chce mi się gadać. Co mogę dla ciebie zrobić?
- Papo, chciałbym, żebyś się czegoś dowiedział. Nie chodzi o mnie; raczej o nas dwóch, a przede wszystkim
o Julię.
- Co się stało?
- Dziś rano Mort Violente przywiózł Julię z Rzymu.
-Nie!
- Tak. Teraz Prizzi ukryli ją gdzieś i nie mam pojęcia, co zamierzają z nią zrobić.
-Infamita!
- Wiem, papo, ale i ty wiesz lepiej niż ktokolwiek inny, że omerta to gówno prawda; że służy jedynie do
podtrzymywania iluzji u ludzi z zewnątrz. Prizzi, twoja własna rodzina, próbowali cię stuknąć. Teraz porwali
twoją córkę z Rzymu czy Bóg wie skąd i sprowadzili tutaj, żeby się zemścić.
Hydraulik nalał sobie dużą szklankę wina z czarnego bzu i wypił duszkiem połowę.
-Julia jest moją córką. Nie pozwolę, żeby ktokolwiek ją tknął.
-Jezu, papo, taką właśnie miałem nadzieję.
-Jutro zadzwonię do ciebie do biura. - Hydraulik cisnął słuchawkę na widełki, dokończył wino i
zatelefonował do Angela Partanny.
Allan zaś spojrzał na Nualę, a ściślej na łagodne błyski, które zdawały się promieniować z jej oczu niczym
dalekie robaczki świętojańskie w filmie Ingmara Bergmana lub zaczątki małej zorzy polarnej. Melvin zebrał
się w sobie. Nie zamierzał nadmiernie przyspieszać biegu spraw. Gdybym zdradził się z tym, jak bardzo mi
na niej zależy, mogłaby od razu dać mi kosza, pomyślał.
- Ojciec jest zaskoczony i rozgniewany - poinformował Counihan. - Zadzwoni jutro do mojego biura.
-I?
-1 gdy tylko moja siostra zostanie uwolniona, będzie pani mogła opisać całą historię.
- To wspaniale.
-A teraz... może dokończymy tę butelkę, a potem pójdziemy na kolację?
- Och tak, byłoby bardzo miło. Muszę tylko do kogoś zadzwonić.
I zadzwoniła do porucznika Zendta, z którym dzieliła mieszkanie. Powiedziała mu, że nie przyjdzie na
kolację. Wiedziała, że to bardzo poważna decyzja.
Rozdział 31
Hydraulik wiedział wszystko na temat omerta. Na przykład to, że święte zasady szacownego stowarzyszenia
odnoszą się wyłącznie do płotek - ludzi z zewnątrz, ofiar i świadków. Omerta była chwytem reklamowym, [ Pobierz całość w formacie PDF ]