[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Przecież sprawdzanie papierów to twoja działka.
- Przypominam ci, żebyś od tej chwili już się nie odzywał bez pozwolenia.
Proszę cię.
Rabin stłumił chęć, by wytknąć idiotyzm tej umowy, i wszedł przed
Popławskim do pokoju, w którym prócz słabego światła przy listwach
podłogowych było zupełnie ciemno. Za ścianą warczały maszyny. Poczuł się
tak, jak wówczas gdy dentysta zostawił go samego i poszedł do sąsiedniego
pomieszczenia, aby stamtąd zrobić rentgen zęba.
Zabrzmiał sygnał oznaczający widocznie, że wszystko w porządku, i w
przeciwległym końcu pokoju otworzyły się drzwi. Wejście na oświetlony
korytarz tarasowało dwóch następnych strażników.
Dokumenty Popławskiego zostały sprawdzone i zwrócone.
Rabin znów wyciągnął prawo jazdy i kartę Searsa.
Ten strażnik obejrzał je ze znacznie mniejszą ciekawością. Podszedł do
małego stolika, na którym znajdował się telefon i kilka różnobarwnych
notatników z luz
nymi kartkami. Podniósł jeden, przeczytał, co trzeba, a
wróciwszy do Rabina oddał mu dokumenty.
- Przykro mi, towarzyszu pułkowniku. Zgodnie z moimi rozkazami, w
braku amerykańskiego paszportu muszę otrzymać dwa inne dowody
tożsamości, między innymi główną kartę kredytową.
- Searsa nie uznajecie za główną? - spytał Rabin.
- Według mojej listy, nie.
- Może listę trzeba uaktualnić - zauważył Popławski z sarkazmem; z
chybionym sarkazmem, ponieważ strażnik musiał przecież wypełniać rozkazy.
- Mogę coś powiedzieć? - poprosił Rabin.
- Czy to pomoże?
 - Tak myślę.
- W porządku.
Rabin sięgnął do portfela i podał strażnikowi kartę kredytową MasterCard,
której termin ważności minął i nie został przedłużony z powodu
nieregularności płatniczych. - To powinno załatwić sprawę.
Strażnik wziął brudnawą, bo nie używaną, kartę i wrócił do stolika.
- To jest drugi ważny dowód tożsamości - oznajmił - ale już
przeterminowany.
- Co za różnica? Przecież nie próbuję się z wami rozliczać - zaoponował
Rabin.
- Ale przeterminowana karta traci ważność jako dowód tożsamości.
- Można to ująć i tak - powiedział Rabin. - Mimo to taka karta nabiera
nowej, innej wartości.
- Niby jakiej? - zdziwił się strażnik.
- Teraz ma wagę dokumentu historycznego. Gdyby ktoś wam pokazał jeden
z wcześniejszych egzemplarzy  Prawdy", czyżbyście go potraktowali
pogardliwie i powiedzieli, że nie ma wartości, bo to stara gazeta? Nie,
okazalibyście stosowną cześć wobec tego historycznego dokumentu,
ważniejszego nawet niż dzisiejsze wydanie  Prawdy", wydanie tanie i
powszechne. Czy nie tak? Słuchajcie, my naprawdę mamy naznaczone
spotkanie z sekretarzem generalnym.
- Muszę zadzwonić - powiedział strażnik, tym samym wydając rozkaz, by
zostali na miejscu. Podszedł do stolika i odbył cichą rozmowę przez telefon,
odwróciwszy się plecami do Rabina i Popławskiego. Rabinowi zdawało się, że
usłyszał słowo  przeterminowana".
Czy tu można palić? zastanawiał się, lecz w końcu postanowił nie pytać.
Współczuł strażnikowi, gdyż ten znalazł się na bardzo śliskim gruncie. Byli już
w środku; minęli pierwszy punkt kontrolny; niewątpliwie mieli naznaczone
spotkanie, a jeden z nich to niewątpliwie ważny urzędnik KGB, który zapewne
nie towarzyszyłby niewłaściwemu Amerykaninowi. Tymi drzwiami
najwyraz
niej nie wchodziło wielu Amerykanów. Pomimo to, na wypadek
gdyby taki się zjawił, wydano instrukcje, szczegółowe i wyraz
ne, bo takie one
zawsze muszą być. Przewidziawszy, iż Amerykanin wchodzący tędy na Kreml
niekoniecznie podróżuje z paszportem, władze dopuszczały inne formy iden-
tyfikacji. Bez wątpienia wybrano te najbardziej powszechne w Ameryce, co
samo w sobie było oczywiście rozsądne - chyba że trafiło na
Amerykanów stojących w hierarchii kredytowej tak nisko jak Eliot Rabin.
Cholera, gdyby tylko płacił regularnie, już by siedzieli u sekretarza
generalnego!
Lecz jak zwykle liczyła się wyłącznie brzęcząca moneta rzeczywistości. [ Pobierz całość w formacie PDF ]