[ Pobierz całość w formacie PDF ]

 I co się potem stało?"
 Ojciec Z
więty był nadzwyczaj ostrożny. Kazał lekarzowi mnie zbadać, by upewnić się, że nie mam
jakiejś zaraz
liwej choroby. Musiałam też przysiąc, że nie będę się zadawała z innymi mężczyznami".
 I naprawdę żaden inny nie wchodził w rachubę?"
Ciężarna opuściła wzrok.
 Opowiadaj!"  ponagliła Laura.
 Wiesz, że Ojciec Z
więty ma syna"  powiedziała młoda kobieta i zamilkła.
 A więc byłaś też do jego dyspozycji"  stwierdziła Laura.
Ciężarna przytaknęła.
Laura zaczęła chichotać  ,,A więc wszystko pozostaje w rodzinie". Znowu spoważniała   Czy
Ojciec Z
więty wie o tym dziecku?"
Młoda kobieta skinęła głową.
 Jak na to zareagował?"
 Kazał mi przekazać sakiewkę dukatów. Za to mu obiecałam, że będę milczeć".
 Rozumiem"  powiedziała Laura.   Tacy są mężczyz
ni. Papież nie jest wyjątkiem. Potrzebujesz
doświadczonej doradczyni, albowiem teraz każdy krok musi być dokładnie przemyślany".
Znowu obmacała brzuch ciężarnej   Najpierw musisz zdrowo twój kapitał wydać na świat. Jestem
pewna, że dostaniemy nieograniczony kredyt. Kredyt dla twojego papieskiego bastarda..."
***
Papieże nie przestrzegali zbyt dokładnie starego prawa o celibacie. Potępiali
wszystkich nie dochowujących kapłańskiego ślubowania czystości, zaś sami w pełni
korzystali z przyjemności życia, których innym surowo zabraniali.
Niektórzy robili to w tajemnicy i próbowali ukryć swe dzieci, postępując
wedle dewizy:  Tylko to, co krzyczy, jest grzechem". Inni zaspokajali swe
namiętności,
uznając publicznie swoje liczne związki i pozamałżeńskie potomstwo.
Większość afer  niebiańskich przywódców" przypadała na okres przed
objęciem urzędu. Wielu z nich wprowadzało się do Watykanu wraz ze swymi
dziećmi, a i tam dbali o dalsze potomstwo, by tym samym umocnić swą władzę.
Ale nie tylko w domowym zaciszu papieże mieli poważne problemy z
przestrzeganie dziesięciorga przykazań. Także w czasie podróży służbowych i
pielgrzymek nie odmawiali sobie niczego. Podróżujące  panienki" były zawsze do
dyspozycji. Na sobory w Bazylei czy Konstancji pielgrzymowało podobno około
tysiąca pięciuset ziemskich  aniołów". Rozbijały swoje obozy wokół kościelnych
zgromadzeń. Im więcej było kazań o wstrzemięz
liwości, tym bardziej kwitły interesy
 dam haremowych", a podróżujący urzędnicy wliczali honoraria miłosne w koszta
diet. Niektóre prostytutki szybko się bogaciły. Mówiło się, że jedna z wiedeńskich
dziwek zarobiła podczas soboru w Konstancji osiemset guldenów w złocie.
Bogate były też dzieci papieży. Wiele z nich zdobywało większą sławę niż ich
 nieomylni" ojcowie. Córki papieskie traktowano na europejsko-książęcym rynku
małżeńskim jak akcje, ponieważ błogosławieństwo papieskie dla niektórych
konkurentów oznaczało wartość złota. Synowie władców na tronie apostolskim
zajmowali się w Watykanie przede wszystkim interesami gospodarczymi. Jako
kardynałowie lub condottieri (kondotierzy) prowadzili bezwzględną politykę
rodzinną.
Do ich zajęć należały również mordercze spiski, intrygi i osiąganie zysku.
Przewyższali często swych sławnych ojców w przebiegłości i chytrości. Jednym z
nich był Franceschetto Cibo. Podobnie jak jego ojciec, Giovanni Battista Cibo, który
jako Innocenty VIII (1484-1492) był jednym z motorów rzymskiej karuzeli intryg,
Franceschetto interesował się hazardem i pięknymi kobietami. Był stałym gościem
rzymskich szulerni. Zajmował się także niechrześcijańskim zajęciem, jako specjalista
od włamań, a jego imię powodowało u rzymian strach i przerażenie.
Gwałtowny temperament papieskiego syna był typowy dla tych czasów. W
Rzymie panowało bowiem prawo pięści. O epoce tej kronikarz pisał:
 Krwawa zemsta i różnego rodzaju gwałty wycisnęły piętno na społeczności
rzymskiej, podobnie i włoska natura ostatniej ćwierci XV wieku wykazuje skłonności
do demonicznych namiętności. Morderstwa tyranów, sprzysiężenia i wiarołomstwa są
na porządku dziennym. Szerzące się karygodne samolubstwo urzeczywistniło
straszne zasady, że cel uświęca środki. Ze zgrozą czytamy teraz o masowych rzeziach
baronów neapolitańskich, które ten słaby papież, po kilku nieśmiałych uwagach, ze
strachem przemilcza".
I dalej czytamy:
 Każdy ranek odsłaniał zgrozę nocy: zasztyletowanych leżących na ulicy. Przed
bramami miasta obrabowuje się pielgrzymów, a nawet posłów. Nepoci sprzedali
bezczelnie prawo".
Do tych nepotów należał również Cibo. Podczas gdy biednych morderców wieszano
na Torre di Nona, bogaci szubienicznicy kupowali papieskie przywileje wolności.
Franceschetto pilnie zgarniał zyski; łączyła go umowa z wice szambelanem papieża.
Każda kara pieniężna powyżej stu pięćdziesięciu dukatów wpływała do jego kieszeni,
mniejsze sumy do kieszeni szambelana.
Za panowania Innocentego VIII i jego wyrachowanego syna zapanowały w Rzymie
takie obyczaje, że nawet najbardziej zahartowani świadkowie wydarzeń nie mogli się
temu nadziwić.
Na krótko przed śmiercią pisał Lorenzo de Medici do swego syna Giovanniego:
 Kardynałowie żyją we wspaniałych pałacach, otoczeni wyszukanym luksusem
wysoko rozwiniętej kultury, zupełnie jak świeccy książęta, i wydaje im się, że szaty
duchowne są oznaką ich stanu. Polują, grają o wysokie sumy, urządzają zbytkowne
uczty, obchodzą wystawnie święta, biorą udział w swawolnych obchodach
karnawałowych i oddają się nieobyczajnym stosunkom".
Podobnie jak synowie papieży, tak i córki odgrywały ważną rolę w grze ojców
Kościoła o władzę i miliony.
Teodorina, siostra Franceschetta, zyskała w ten sposób wątpliwą sławę. Była
pierwszą kobietą wyniesioną do godności  następczyni tronu" Ojca Z
więtego i
uchodziła za jedną z najlepszych partii swoich czasów.
Słynniejsza od niej była tylko jedna kobieta, również córka papieża, Lukrecja
Borgia.
Krytycy określają ją jako  czarownicę renesansu" albo  klerykalną dziwkę".
Wielbiciele widzą w niej jedną z najpiękniejszych kobiet epoki i wielu rozpoznaje w
niej pełną powabu modelkę Rafaela, nietykalną dziewicę. W międzyczasie liczni
historycy przedstawiają zupełnie inny obraz pięknej córki papieża. Obraz ofiary,
bezwolnej w rękach swego ojca, dla którego była tylko  dynastycznym towarem
handlowym".  Towarem", który wielokrotnie wydawał za mąż wedle swego uznania.
Lukrecja weszła na scenę polityki rodzinnej 12 czerwca 1493 roku. Adriana Mila
Orsini, kiedyś intymna zaufana papieża, przystrajała pannę młodą do ślubu w pałacu
Santa Maria w Portico. Tylko sama suknia ślubna Lukrecji kosztowała piętnaście
tysięcy dukatów w złocie.
Dziewczyna o złotych lokach, otulona w brokat przetykany złotem, znosiła [ Pobierz całość w formacie PDF ]