[ Pobierz całość w formacie PDF ]

komplecie. A zatem mogę zaczynać.
 Nie rozumiem  powiedział z powagą George Lomax.  Nic z tego nie rozumiem.
To wszystko jest nienormalne. Pan Cade to człowiek bez pozycji, bez żadnej
pozycji. A sytuacja jest bardzo trudna. Stoję na stanowisku&
Potok wymowy George a został zatamowany. Przysuwając się dyskretnie do
wielkiego człowieka, inspektor Battle szepnął mu do ucha parę słów. George był
wyraz
nie zdumiony i zbity z pantałyku.
 W porządku, jeżeli pan tak uważa  stwierdził z chłodną wstrzemięz
liwością.
 Wszyscy na pewno chętnie posłuchamy, co ma nam do powiedzenia pan Cade.
Anthony zignorował protekcjonalny niewątpliwie ton Lomaxa.
 Mam pewien pomysł, to wszystko  powiedział pogodnie.  Prawdopodobnie
państwo wiedzą, że przed paru dniami odczytaliśmy list pisany szyfrem. Było tam
wzmiankowane Richmond i parę cyfr.  Zamilkł na chwilę.  Próbowaliśmy rozwikłać
ten węzeł i spudłowaliśmy. Następnie w pamiętnikach świętej pamięci hrabiego
Stylptitcha (traf chciał, że je przeczytałem) mowa jest o pewnym obiedzie,
 kwietnym obiedzie, którego każdy uczestnik nosił odznakę symbolizującą
określony kwiat. Sam hrabia miał przypięty dokładny duplikat tego interesującego
godła, które odkryliśmy w zagłębieniu w tym tajemnym przejściu. Symbolizował
różę. Jak państwo pamiętają, znalez
liśmy tam szereg różnych rzeczy  karton
guzików, kartkę z literami E i wreszcie kawałki dzianiny. Teraz, panowie,
pytanie, co w tym domu stoi w rzędzie? Książki, nieprawdaż? Dodajmy do tego
fakt, że w katalogu biblioteki lorda Caterhama widnieje książka zatytułowana
%7łycie hrabiego Richmonda i już mamy bardzo zasadnicze domniemanie, gdzie
znajduje się kryjówka. Zaczynając od wzmiankowanego tomu i posługując się
liczbami odnoszącymi się do półek i książek, stwierdzą państwo, jak
przypuszczam, że obiekt waszych poszukiwań jest ukryty w atrapie książki lub w
zakamarku za określoną książką.
Anthony rozejrzał się dokoła ze skromnym wyrazem twarzy, oczekując
najwyraz
niej aplauzu.
 Słowo daję, sprytnie pomyślane!  powiedział lord Caterham.
 Bardzo sprytnie  przyznał łaskawie George.  Pozostaje teraz&
 166
Anthony się roześmiał.
 Przekonać się na własne oczy, tak? Dobrze, niedługo to państwu umożliwię. 
Zerwał się na równe nogi.  Idę do biblioteki.
Nie uszedł daleko. Ruszył ku niemu spod okna monsieur Lemoine.
 Chwileczkę, panie Cade. Czy pan pozwoli, milordzie? Podszedł do biurka i
napisał szybko kilka zdań. Włożył kartkę do koperty, po czym zadzwonił. Na
odgłos dzwonka pojawił się Tredwell. Lemoine wręczył mu kopertę.
 Proszę przypilnować, żeby bezzwłocznie dostarczono list.
 Dobrze, sir  odpowiedział Tredwell. Typowym dla niego, pełnym godności
krokiem wyszedł z pokoju.
Anthony, który stal chwilę nie wiedząc, co począć, usiadł z powrotem.
 Jaki ma pan celny pomysł, Lemoine?  zapytał nagle potulnie.
Nagle atmosfera w pokoju stała się napięta.
 Jeżeli klejnot znajduje się w miejscu, w którym pan powiedział, to
świetnie, leżał tam przez ponad siedem lat, więc kwadrans wcześniej czy póz
niej
nie odgrywa roli.
 Niech pan mówi dalej  rzekł Anthony.  To nie wszystko, co miał mi pan do
zakomunikowania.
 Słusznie. W tym stanie rzeczy byłoby z mojej strony nierozsądne, gdybym
pozwolił jakiejkolwiek osobie opuścić ten pokój. Szczególnie jeżeli przeszłość
tej osoby jest co najmniej niejasna.
Anthony uniósł pytająco brwi i zapalił papierosa.
 Domyślam się, że żywot wagabundy nie budzi w panu szacunku  powiedział z
nutą zadumy.
 Dwa miesiące temu był pan w Afryce Południowej. To jest sprawdzone. A gdzie
pan był przedtem?
Anthony odchylił się na oparcie krzesła i puszczał od niechcenia kółka dymu.
 Kanada. Dziki północo zachód.
 Czy aby na pewno nie w więzieniu? Francuskim?
Inspektor Battle automatycznie postąpił w stronę drzwi, jak gdyby chciał [ Pobierz całość w formacie PDF ]